Engels



Het is zo prachtig oud, zo zal het dan nog jaren trekken.



De romantiek van de ruine, er staan slechts ridders aan de andere zijde, wat diep vertrouwen wekt.



Mag het dan zijn, heel Rotterdam is gek, maar dit niet hier.



Gordijnen van velours en leer met sleetse plekken, hier kan je eeuwig thuis zijn, zo nodig waar het buitengaats voortdurend dreigt.



Ik stuur de plafonniers naar Christies zou ik hier ooit een scepter zwaaien, die brengen kapitalen op.



Eens, met de directeur, wandel ik door een park.





Post scriptum



Dit gedicht is een hommage en mag en zal niet worden gepubliceerd buiten mijn medeweten om.



Daar waar de dichter in doorsnee niet wordt gehonoreerd en dus ook deze niet....zal de dwangsom minstens 1000.000 Euro bedragen.





Met vriendelijke groet, hoogachtend,



A.Teuling.